DYSLEKSJA I CO DALEJ? Jak pomóc własnemu dziecku.
  1. Odpowiednio wcześnie diagnozować dysleksję.

Rodzice maja prawo samodzielnie zgłosić się do rejonowej poradni psychologiczno-pedagogicznej z prośbą o przebadanie dziecka w kierunku dysleksji. Najlepiej jednak, gdy zrobią to w porozumieniu z nauczycielami, prosząc ich o opinię o dziecku i udostępnienie wybranych prac dziecka. Ułatwi to trafnie zdiagnozować dziecko.

 Badanie w poradni psychologiczno-pedagogicznej obejmuje:

  • badanie pedagogiczne (ocena poziomu czytania i pisania),
  • badanie psychologiczne (ocena poziomu rozwoju umysłowego, poziomu rozwoju funkcji uczestniczących w nauce czytania i pisania),
  • w razie potrzeby konsultacje innych specjalistów, np. logopedy, psychiatry dziecięcego, okulisty, foniatry, neurologa.
  1. Podjąć samodzielną pracę z dzieckiem pod kierunkiem nauczyciela.

Nauczyciel na podstawie wskazań zawartych w opinii z poradni psychologiczno-pedagogicznej proponuje sposób postępowania z dzieckiem.                                    Dzieciom o stosunkowo niewielkich trudnościach w nauce wystarcza pomoc nauczyciela oraz konsekwentne dopilnowanie wykonywania ćwiczeń i kontrola ze strony rodziców.

 

Organizacja pracy
  • Właściwa organizacja pracy sprzyja jej efektywności oraz wytworzeniu nawyku systematyczności.
  • Ustal z dzieckiem regulamin uczenia się, który zostanie zaakceptowany przez obie strony. Regulamin można spisać na dużym arkuszu papieru i powiesić w pokoju dziecka.
  • Zorganizuj dziecku miejsce pracy, by wykonywało zadania zawsze w tym samym miejscu. Biurko powinno być uprzątnięte, bez zbędnych przedmiotów odwracających jego uwagę.
  • Podczas pracy w pokoju powinna panować cisza (wyłączony telewizor i sprzęt grający), by maksymalnie skoncentrować uwagę dziecka na zadaniach.
  • Najlepiej, gdy dziecko pracuje zawsze o tym samym czasie. Wspomaga to gotowość do uczenia się.
  • Dziecko pracuje systematycznie, wykonując dodatkowe ćwiczenia co najmniej 30 minut dziennie.
  • Co najmniej raz w tygodniu sprawdzaj wykonane przez dziecko ćwiczenia. Jest to dobra okazja do wyjaśnienia wszelkich wątpliwości i wspólnego poprawienia błędów.
  1. Dopilnować, by dziecko uczestniczyło w zajęciach korekcyjno-kompensacyjnym.

Dzieci uczestniczą w zajęciach korekcyjno-kompensacyjnym prowadzonych przez specjalistę w gabinecie terapii pedagogicznej. Warunkiem skuteczności tych zajęć jest ich kontynuacja w domu, rodzice współpracują z nauczycielem i dopilnowują, by dziecko wykonało ćwiczenia.
  1. Wyposażyć dziecko w ćwiczenia terapeutyczne i systematycznie je wykonywać.

Samodzielne przygotowanie przez rodziców właściwych zestawów ćwiczeń, uwzględniających wszystkie wymienione aspekty, jest trudne, gdyż wymaga specjalistycznej wiedzy. Dlatego warto używać gotowych pomocy, przygotowanych przez specjalistów terapii dysleksji, które będą stanowiły podstawę codziennej pracy z dzieckiem. Dzięki temu zyskamy pewność, że dziecko pracuje na właściwie dobranym materiale ćwiczeniowym, oraz zaoszczędzimy czas i wysiłek włożony w samodzielne poszukiwanie odpowiednich zadań. 

Seria ORTOGRAFFITI stwarza możliwość prowadzenia ćwiczeń terapeutycznych na każdym etapie edukacyjnym. Dziecko może pracować samo, pod kierunkiem nauczyciela lub rodzica, zależnie od wieku i potrzeb.

 

 

Samodzielna praca dziecka w domu jest konieczna niezależnie od tego, czy dziecko uczestniczy w zajęciach korekcyjno-kompensacyjnych, czy też nie. Najlepiej, gdy odbywa się to przy współpracy z nauczycielem, który pełni funkcję koordynatora, a jego rola polega na zaplanowaniu zadań i sprawdzeniu ich wykonania. Ważną rolę odgrywają rodzice, którzy powinni wspierać dziecko i zachęcać do systematycznej pracy. Skuteczność terapii zależy od systematyczności i wytrwałości, jak również od właściwego postępowania nauczyciela wobec ucznia w szkole oraz współpracy między rodzicami, nauczycielami i uczniem. 

 Źródło: Publikacja rekomendowana przez Polskie Towarzystwo Dysleksji oddział w Gdańsku, autorstwa Izabeli Mańkowskiej, Małgorzaty Różyńskiej.